Τετάρτη 1 Ιουνίου 2011

Όπως σας είπα και εχθές, η μέρα μου σήμερα δεν ήταν και η καλύτερη... Όμως δύσκολες καταστάσεις μας κάνουν καλύτερους ανθρώπους. Και σίγουρα πιο δυνατούς!Παρόλο που δεν γνωριζόμαστε πολύ, έκανα μια μικρή βολτίτσα στα σπιτάκια σας, είδα τόσο όμορφα καινούργια πράγματα, παραμύθια, νεράιδες, λουλούδια, όλα τόσο υπέροχα, τόσο γεμάτα ζωή, τόσο γεμάτα ελπίδα, διάβασα τα μηνύματά σας, τις ευχές η μία στην άλλη, όλα δείχνουν αγάπη, δείχνουν ενδιαφέρον και φροντίδα... Χαίρομαι τόσο πολύ που είμαι σ'αυτή την παρέα, είναι πολύ όμορφο να ξέρεις ότι θα κάνεις μια βόλτα και θα βρεις φιλικά άτομα κοντά σου!!! Υποθέτω πως θα αργήσω λίγο να φτιάξω κάτι καινούργιο, αλλά πάλι ποτέ δεν ξέρει κανείς τι θα κάνει ο...δημιουργός!Κάποτε σε μία από τις χειρότερες ημέρες της ζωής μου κάθησα όλη τη νύχτα κι έφτιαξα έναν ολόκληρο γλυπτό κήπο, μόνο και μόνο για να κρατήσω το μυαλό μου καθαρό, να μην έχουμε άλλα....Μη σας κουράζω άλλο... Να έχουμε καλό μήνα, να δημιουργούμε συνέχεια, να προσπαθούμε να κάνουμε τον κόσμο κατά κάτι ομορφότερο!!!! Να είστε όλες καλά!!!!

6 σχόλια:

Lefkothea είπε...

ολοι μας εχουμε τις καλες και τις ασχημες μερες.....υπομονη,θα περασει...το ξερεις πως θα ερθουν καλυτερες μερες...παντα ετσι γινεται....μηπως να ξαναφτιαξεις εκεινον τον υπεροχο κηπο???αλλα αυτη την φορα βγαλε και μια φωτο να τον θαυμασουμε....φιλια,καλως σε βρηκα!!!

Βίκυ είπε...

Καλώς σε βρίσκω , Βάσια μου!Μου αρέσει το σπιτάκι σου, είναι πολύ φιλόξενο!Θα χαρώ πολύ να τα λέμε!Καλές μας δημιουργίες!

Katrina είπε...

ΚΑΛΟ ΜΗΝΑΑΑΑ!!!!

vassia είπε...

Λευκοθέα, Βίκυ, Κατρίνα, ΚΑΛΩΣ ΗΡΘΑΤΕΕΕ!!!Καλό μήνα σε όλες και σας ευχαριστώ για τα καλά σας λόγια!!!

Aνθήλη είπε...

Καλημέρα Βάσια μου. Ελπίζω όλα να βαίνουν καλώς ή έστω καλύτερα. Κουράγιο θέλει κοριτσάκι μου, υπομονή και αισιοδοξία. Ελπίζω σε καλύτερα νέα και καλύτερες μέρες. Φιλιά.

vassia είπε...

Βίλη μου σ' ευχαριστώ πολύ για τη συμπαράσταση παρόλο που σχεδόν δε με ξέρεις... Με συγκινείς πραγματικά... Σήμερα όπως θα δεις και από την ανάρτησή μου είμαι εντελώς καλά και στα κέφια μου, αφού είμαι τόσο συνηθισμένη στα δύσκολα, που δεν μπορώ πια να ασχοληθώ μαζί τους για πολύ... χα χα χα... κι αυτά όλο νευριάζουν κι όλο μου' ρχονται πιο πολλά, αλλά εγώ, εκεί...βράχος παιδί μου... και πάλι σ' ευχαριστώ...